تحقیقی پیرامون نگرش متخصصین گوش و حلق و بینی ایران پیرامون آموزش دوره دستیاری این رشته

سابقه و هدف: نحوه آموزش رشته گوش حلق و بینی و تعیین نقاط قوت و ضعف آن مقدمه تدوین برنامه‌های اصلاحی در آموزش دستیاران این رشته است. این مطالعه با جمع‌آوری نقطه نظرات متخصصین این رشته، به موضوع از دیدگاه فارغ‌التحصیلان این رشته پرداخته است. مواد و روش‌ها: ارسال پرسشنامه و جمع‌آوری و توصیف نتایج حاصله از نظرات متخصصین این رشته و مقایسه آموزش دستیاری در ایران با برخی دانشگاه‌های معتبر جهان. یافته‌ها: میزان پاسخ‌دهی حدود یک سوم دریافت کنندگان پرسشنامه و سن پاسخ‌دهندگان بین 32 تا 76 سال بوده و غالباً فارغ‌التحصیل دو دهه اخیر بوده‌اند. در خصوص طول دوره آموزشی 2/64% زمان آموزش را کاملاً یا نسبتاً مناسب ارزیابی نمودند. اکثریت پاسخ‌دهندگان (5/69%)، آموزش‌های عمومی درون‌بخشی را مناسب و آموزش‌های خارج‌بخشی را ناکافی ارزیابی نمودند (5/88%). آموزش حیطه‌های پیشرفته گوش حلق و بینی نیز به نظر غالب پاسخ‌دهندگان (3/91%)، ناکافی بوده است. غالب جمعیت مورد مطالعه طول دوره 4 ساله را مناسب می‌دانند (7/57%). فارغ‌التحصیلان این رشته در 3/68% موارد تهیه و تدوین پایان‌نامه را مفید ارزیابی نمودند. نتیجه‌گیری: با توجه به نقاط ضعف موجود در سیستم آموزش رشته گوش حلق و بینی، ایجاد کمیته تدوین برنامه‌های آموزش این رشته که با ارزیابی مداوم به صورت دوره‌ای اقدام به بازنگری برنامه بر اساس نیازهای جامعه و استانداردهای بین‌المللی بنماید، مفید تلقی می‌شود. هم‌چنین ترمیم گروه‌های آموزشی به کمک اعضاء هیأت علمی که در زمینه‌های خاص از تجربه یا آموزش ویژه‌ای برخوردار بوده‌اند و نیز تأمین تجهیزات و امکانات مربوط و لحاظ نمودن چرخش‌های حساب شده خارج بخشی می‌تواند تا حدود زیادی به بهبود کیفیت آموزشی این رشته در ایران کمک نماید